Marianne, een sympathieke jongedame klopt bij ons aan. Ze voelt zich somber. Alhoewel ze een hechte vriendenkring heeft die haar probeert op te fleuren, geraakt ze er niet uit. Ze wil meer inzicht in zichzelf en in haar relatie. Ze heeft het gevoel dat ze soms achter de feiten aanholt, dat ze telkens haar energie en tijd steekt in een man die minder wil engageren in de relatie dan zij.

Marianne stortte zich vol overgave halsoverkop in dit nieuw liefdesavontuur. De eerste maanden waren fantastisch, dit moest wel de ware zijn, zoveel zaken hadden ze gemeenschappelijk, elk vrij moment brachten ze samen door. Het leek wel een scenario uit een romantische Hollywoodfilm. Deze nieuwe liefde verzachtte de pijn van de breuk van de vorige relatie. Tot ook hier weer een kink in de kabel kwam. Zonder dat zij het zag aankomen, vroeg hij wat meer tijd voor zichzelf, had hij ruimte en vrijheid nodig. Marianne vraagt zich af wat ze fout doet. Waarom, alles ging zo goed? Ze had al luidop gedroomd van een toekomst samen. Wat kan ze doen? Deze relatie mag niet mislopen, ze kan het verdriet niet meer aan! Ze voelt zich er ellendig bij.

Samen met Marianne bekijken we haar hechtingsverhaal en hoe zij leerde om te gaan met intimiteit, verbinding, kwetsbaarheid. De stijl die voor Marianne het best aangepast was aan het milieu waarin ze opgroeide.

Als baby’s zijn we namelijk volkomen afhankelijk van onze zorgfiguren. Hechting verhoogt daarbij onze kans op overleven. Hechting is evolutionair verankerd. Als mens zijn we met andere woorden geprogrammeerd om ons te verbinden met andere mensen.

Je basishechtingsstijl geeft richting aan jouw emotionele beleving van relaties, aan het kunnen reguleren van emoties, aan je manier van reflecteren over verbindingen in je leven. Ook aan de partner die je kiest en de relatie die je met je kinderen opbouwt. Voor Marianne is het belangrijk dat ze een heel intieme band heeft met haar partner, ze wil zoveel mogelijk tijd met hem samen doorbrengen. Alleen zijn voelt voor haar heel oncomfortabel aan. Hij heeft na de eerste verliefdheid echter behoefte aan meer afstand, hij voelt zich zelfs ongemakkelijk bij al dat romantische gedoe en wil wat meer op stap met zijn vrienden. Dat ze daardoor boos op hem wordt, begrijpt hij niet en het maakt dat hij nog meer wegvlucht in een avondje op café, zonder haar. Ze zijn beiden anders gehecht, ze hebben andere verwachtingen van de relatie.

Verwijdering tussen koppels, kan ervoor zorgen dat we ons depressief of angstig gaan voelen. John Bowlby (een Britse psycholoog, psychiater, psychoanalyticus en ervaringsdeskundige) veronderstelde reeds een relatie tussen de hechtingservaringen van het jonge kind en het later optreden van angsten en depressies.

Uit later onderzoek blijkt dat naast hechting ook andere factoren een rol spelen zoals de mate van internalisatie (bv. je depressief voelen) en externalisatie (bv. agressief gedrag, verslaving). Marianne gaat de oorzaak van het mislukken van de relatie bij zichzelf leggen, ze voelt zich steeds depressiever worden.

Herken je jezelf in dit verhaal? Dan ben je welkom om samen jouw relatievaardigheden te versterken door onder andere te kijken naar jouw hechtingsverhaal. Als koppel kan je terecht bij Jasmien, kom je (liever) alleen dan ben je welkom bij Nancy.

(Opm.: Marianne is een fictief personage)

Gepost door Nancy