Over onze diepgewortelde behoefte aan Liefde
Gisteren keek ik gefascineerd naar de documentaire 'Alone in the wild’. Ik schrijf erover omdat het eigenlijk ook over onze diepgewortelde behoefte aan Liefde gaat.
Ed Wardle, een avontuurlijke cameraman, wil zijn ‘boyhood dream’ realiseren en 3 maanden overleven in de wildernis. Hij wordt in de bossen in Yukon, Canada gedropt door een vliegtuigje, en filmt vanaf dan zijn doen en laten.
Een fascinerende maar ook hartverscheurende documentaire van National Geographic tegen een duizelingwekkende mooie achtergrond, en eigenlijk ook een onbedoelde maar hele mooie en vlijmscherpe illustratie van de gehechtheidstheorie..
Eenzaamheid
Wardle heeft wel degelijk een paar euforische momenten in de eerste weken. Wanneer hij poedelnaakt een meer in duikt, kun je je voorstellen dat dat het soort intense ervaring van ultieme vrijheid is waar hij naar op zoek was. Maar hij is ook doodsbang voor beren, heeft last van de insecten, heeft honger en vermagert zienderogen.. Maar bovenal zijn eenzaamheid doet hem de das om en maakt dat hij na 50 dagen op de alarmknop drukt en opgeeft.
Be Strong
Naarmate zijn experiment vordert, zie je hem meer en meer huilen: hij wordt depressief. Zijn emotieregulatie begeeft het. Hij kan zelfs zijn gedachten niet meer ordenen, kan geen beslissingen meer nemen en komt uiteindelijk tot niets meer. Pijnlijk om te zien hoe hij, de onverschrokken dappere avonturier, zienderogen achteruit gaat. Hij voert zelfs denkbeeldige telefoongesprekken met zijn vriendin in zijn hangmat om toch wat tot rust te komen (slim van hem, want het is een goede manier om ons gehechtheidssyteem gerust te stellen). Hij sluit ‘vriendschap' met de oude schedel van een rendier om de eenzaamheid bij het kampvuur wat te verlichten.. ‘Be strong’ schrijft hij nog in dikke zwarte letters op zijn arm, maar tevergeefs. Uiteindelijk geeft hij hardop toe aan de camera dat zijn droom een eenzame nachtmerrie is. Snikkend kijkt hij naar foto’s van zijn vriendin en familie.
Steun en troost
Wardle is nochtans niet de minste en niet aan zijn proefstuk toe: een ervaren cameraman, Mount Everest beklimmer en Noordpoolreiziger. Je zou kunnen stellen dat hij 'opgeeft' maar ik zou het eerder beschrijven als een moedig experiment en een prachtige illustratie van ons diepe universeel-menselijke behoefte om ons te verbinden met anderen en steun en troost te zoeken bij iemand bij wie we ons veilig voelen. Emotionele hechting, de ervaring van nabijheid, is in ons brein gecodeerd als een teken van veiligheid. Heel logisch eigenlijk dat Wardle uiteindelijk instort. Iedereen heeft een hechte band met een ander mens nodig, en isolatie is dodelijk. Hechting is een aangeboren motiverende kracht, van geboorte tot dood. We zijn eerder ‘homo vinculum’ dan homo sapiens, zoals Sue Johnson stelt:
Diepe en duurzame liefde
Maar wat heeft de eenzaamheid in de Canadese wildernis met Liefde en relatietherapie te maken? Ook in een partnerrelatie hebben we nabijheid en toegankelijkheid nodig. Wil je samen met je partner werken aan veilige duurzame liefde? Je bent welkom in mijn praktijk: EFT geeft ons de plattegrond om onze relaties vorm te geven. De aanwezigheid van van onze partner biedt troost en zekerheid, zodat we tot rust komen. De rest van de wereld ligt dan aan onze voeten. Des te veiliger we ons voelen bij onze partner, des te onafhankelijker kunnen we de wereld exploreren. Verbinding zit ingebakken in ons brein. En het allerbeste nieuws: diepe en duurzame liefde is binnen handbereik van ons allemaal. Onze relatie hoeft niet aan te voelen als de desolate Canadese wildernis, integendeel.
Je bent welkom in mijn praktijk.
Meer lezen?
- Je vindt de hele documentaire online terug.
- Sue Johnson, Houd me vast, Zeven gesprekken voor een hechte(re) en veiligere relatie, Kosmos
gepost door Jasmien